płomień

płomień (język polski)

płomienie (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpwɔ̃mʲjɛ̇̃ɲ], AS: [pu̯õmʹi ̯ė̃ń], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; zob. też płomień w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	płomień	płomienie
dopełniacz	płomienia	płomieni
celownik	płomieniowi	płomieniom
biernik	płomień	płomienie
narzędnik	płomieniem	płomieniami
miejscownik	płomieniu	płomieniach
wołacz	płomieniu	płomienie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) jasny / żółty / czerwony płomień • płomień lampy / łuczywa / ogniska / palnika / świecy / znicza

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. płomykówka ż, płomiennica ż, płomiennik m. podpłomyk m

zdrobn. płomyk m, płomyczek m

czas. płonąć ndk., spłonąć dk., zapłonąć dk.

przym. płomienisty, płomienny, płomiennicowy, płomiennikowy

związki frazeologiczne:

stanąć w płomieniach

etymologia:

uwagi:

zob. też płomień (ujednoznacznienie) w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) flame
• arabski: (1.1) شعلة (š`ula) ż, لهب m (láhab)
• białoruski: (1.1) полымя n
• bułgarski: (1.1) пламък m
• duński: (1.1) flamme w
• esperanto: (1.1) flamo
• francuski: (1.1) flamme ż
• gudźarati: (1.1) જયોત ż (jayōta), ઝાળ ż (jhāḷa)
• hiszpański: (1.1) llama ż
• kataloński: (1.1) flama ż
• niemiecki: (1.1) Flamme ż
• nowogrecki: (1.1) φλόγα ż
• osmański: (1.1) آتش (âteş)
• rosyjski: (1.1) пламя n
• słowacki: (1.1) plameň m
• tuvalu: (1.1) kalokalo
• wilamowski: (1.1) łūn m, łun m, fłomm ż

źródła: