opus

opus (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔpus], AS: [opus]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) muz. oznaczenie w kolejności chronologicznej dzieła danego kompozytora

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	opus	opusy
dopełniacz	opusu	opusów
celownik	opusowi	opusom
biernik	opus	opusy
narzędnik	opusem	opusami
miejscownik	opusie	opusach
wołacz	opusie	opusy

przykłady:

(1.1) Pianista zagrał sonatę b-moll opus trzydzieste piąte Chopina. (nie: opus trzydziesty piąty Chopina)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) skr. op.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. opus → dzieło

uwagi:

zobacz też  Porada „opus” w: Poradnia językowa PWN.

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) Opus n

źródła:

opus (język angielski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) muz. opus

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

opus (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) opus, dzieło

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

Hasło zostało zaimportowane automatycznie – wymaga uzupełnienia i weryfikacji. Kliknij na Edytuj, wypełnij puste pola i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy!

źródła:

opus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) dzieło

odmiana:

(1.1) opus, operis (deklinacja III);

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	opus	opera
dopełniacz	operis	operum
celownik	operī	operibus
biernik	opus	opera
ablatyw	opere	operibus
wołacz	opus	opera

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) opus magnum → wielkie dzieło

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. opifex m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: