kompozytor

kompozytor (język polski)

kompozytor (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃mpɔˈzɨtɔr], AS: [kõmpozytor], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) muz. osoba tworząca, komponująca muzykę

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kompozytor	kompozytorzy
dopełniacz	kompozytora	kompozytorów
celownik	kompozytorowi	kompozytorom
biernik	kompozytora	kompozytorów
narzędnik	kompozytorem	kompozytorami
miejscownik	kompozytorze	kompozytorach
wołacz	kompozytorze	kompozytorzy

przykłady:

(1.1) Podczas premiery nowej symfonii orkiestrą dyrygował sam kompozytor.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dobry / kiepski / marny / mierny / przeciętny / słaby / wybitny kompozytor

synonimy:

(1.1) twórca muzyki

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kompozycja ż, kompozyt m, komponowanie n, skomponowanie n

forma żeńska kompozytorka ż

czas. komponować ndk., skomponować dk.

przym. kompozytorski, kompozycyjny, kompozytowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) composer
• azerski: (1.1) bəstəkar
• baskijski: (1.1) konpositore
• białoruski: (1.1) кампазітар m
• chorwacki: (1.1) skladatelj m
• duński: (1.1) komponist w
• esperanto: (1.1) komponisto
• francuski: (1.1) compositeur m
• galicyjski: (1.1) compositor m
• hiszpański: (1.1) compositor m
• kataloński: (1.1) compositor m
• niemiecki: (1.1) Komponist m, podn. Tondichter m, podn. Tonkünstler m, podn. Tonschöpfer m, przest. Kompositeur m, przest. Tonsetzer m
• nowogrecki: (1.1) συνθέτης m
• ormiański: (1.1) երգահան
• rosyjski: (1.1) композитор m
• rumuński: (1.1) compozitor m
• słowacki: (1.1) komponista m, skladateľ m
• ukraiński: (1.1) композитор m
• włoski: (1.1) compositore m

źródła: