ogrodniczka

ogrodniczka (język polski)

ogrodniczka (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌɔɡrɔdʲˈɲiʧ̑ka], AS: [ogrodʹńička], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta, dziewczyna pracująca w ogrodzie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ogrodniczka	ogrodniczki
dopełniacz	ogrodniczki	ogrodniczek
celownik	ogrodniczce	ogrodniczkom
biernik	ogrodniczkę	ogrodniczki
narzędnik	ogrodniczką	ogrodniczkami
miejscownik	ogrodniczce	ogrodniczkach
wołacz	ogrodniczko	ogrodniczki

przykłady:

(1.1) Ogrodniczka pielęgnuje kwiaty.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ogród m, ogródek m, ogrodnictwo n, ogradzanie n, ogrodzenie n

forma męska ogrodnik m, ogrodniczek m

czas. ogrodzić, grodzić ndk., ogradzać ndk.

przym. ogrodniczy, ogrodzeniowy, ogrodowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: ogrodnik

• białoruski: (1.1) агародніца ż
• czeski: (1.1) zahradnice ż
• esperanto: (1.1) ĝardenistino
• francuski: (1.1) jardinière ż
• hiszpański: (1.1) jardinera ż
• łotewski: (1.1) dārzniece ż
• niemiecki: (1.1) Gärtnerin ż
• nowogrecki: (1.1) κηπουρός ż
• rumuński: (1.1) grădinăreasă ż
• słowacki: (1.1) záhradníčka ż
• wilamowski: (1.1) gātneryn ż
• włoski: (1.1) giardiniera ż

źródła: