ober

ober (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔbɛr], AS: [ober]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. starszy kelner nadzorujący pracę innych kelnerów

(1.2) przest. pot. określenie stosowane w stosunku do każdego kelnera

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ober	oberowie
dopełniacz	obera	oberów
celownik	oberowi	oberom
biernik	obera	oberów
narzędnik	oberem	oberami
miejscownik	oberze	oberach
wołacz	oberze	oberowie

przykłady:

(1.1) Pan ober mówił, że będzie ze mnie dobry ober, ale muszę nabyć takiej umiejętności, żeby tylko jak gość wyjdzie, zapamiętał go sobie i wiedział kiedy wychodzi (…).

(1.2) Panie ober, płacę!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) starszy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Ober

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

ober (język niemiecki)

wymowa:

​

znaczenia:

przyimek

(1.1) austr. nad, ponad

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) über, oberhalb

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: