nynorsk

nynorsk (użycie wyrazu obcego w języku polskim)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. jeden z dwóch oficjalnych języków używanych w Norwegii; dosł. „nowonorweski”; zob. też nynorsk w Wikipedii

odmiana:

(1.1) nieodm.,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nynorsk	nynorsk
dopełniacz	nynorsk	nynorsk
celownik	nynorsk	nynorsk
biernik	nynorsk	nynorsk
narzędnik	nynorsk	nynorsk
miejscownik	nynorsk	nynorsk
wołacz	nynorsk	nynorsk

przykłady:

(1.1) W norweskiej telewizji mówią przeważnie w nynorsk, choć nie zawsze.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• azerski: (1.1) yeni norveçcə
• duński: (1.1) nynorsk n, landsmål n
• norweski (bokmål): (1.1) nynorsk

źródła:

nynorsk (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) jęz. nynorsk

przymiotnik

(2.1) (w) nynorsk (dotyczący języka nynorsk)

odmiana:

(1.1) en nynorsk, nynorsken

(2.1) nynorsk, nynorsk, nynorske

przykłady:

(1.1) Skriver du bokmål eller nynorsk? → Piszesz w bokmål czy w nynorsk?

(2.1) Jeg leser gjerne nynorsk litteratur. → Chętnie czytam literaturę w nynorsk.

składnia:

kolokacje:

(2.1) en nynorsk avis → gazeta w nynorsk • en nynorsk forfatter → pisarz piszący w nynorsk

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) norw. ny + norsk

uwagi:

(1.1) zobacz też: bokmål

źródła: