nieodmienny

nieodmienny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɲɛɔdˈmʲjɛ̃nːɨ], AS: [ńeodmʹi ̯ẽ•ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• gemin.• i → j  ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) gram. o wyrazie: taki, który nie odmienia się, który ma wszystkie formy gramatyczne takie same

(1.2) przest. taki sam od dłuższego czasu, taki, który się nie zmienił

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	nieodmienny		nieodmienna	nieodmienne	nieodmienni	nieodmienne
dopełniacz	nieodmiennego		nieodmiennej	nieodmiennego	nieodmiennych
celownik	nieodmiennemu		nieodmiennej	nieodmiennemu	nieodmiennym
biernik	nieodmiennego	nieodmienny	nieodmienną	nieodmienne	nieodmiennych	nieodmienne
narzędnik	nieodmiennym		nieodmienną	nieodmiennym	nieodmiennymi
miejscownik	nieodmiennym		nieodmiennej	nieodmiennym	nieodmiennych
wołacz	nieodmienny		nieodmienna	nieodmienne	nieodmienni	nieodmienne
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) W języku polskim wszystkie przysłówki są nieodmienne.

(1.2) Od lat hrabia jeździł nieodmiennym powozem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) stały

antonimy:

(1.1) odmienny

(1.2) zmienny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nieodmienność ż, nieodmienienie n, nieodmienianie n

przysł. nieodmiennie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. nie + odmienny

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) uninflected
• białoruski: (1.1) нескланяльны
• duński: (1.1) ubøjelig
• fiński: (1.1) taipumaton
• hiszpański: (1.1) indeclinable; (1.2) invariable, inalterable
• niemiecki: (1.1) unflektiert
• nowogrecki: (1.1) άκλιτος, άπτωτος; (1.2) αμετάβλητος
• rosyjski: (1.1) несклоняемый
• szwedzki: (1.1) oböjlig
• włoski: (1.1) invariabile, indeclinabile

źródła: