nadtlenek wodoru

nadtlenek wodoru (język polski)

wymowa:

IPA: [natˈːlɛ̃nɛɡ vɔˈdɔru], AS: [na•tlẽneg vodoru], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• udźw. międzywyr.• gemin. ​

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. syropowata, bezbarwna ciecz; nieorganiczny związek chemiczny z grupy nadtlenków; jedna z reaktywnych form tlenu, stosowana w formie roztworu do m.in. dezynfekcji ran, wybielania i jako utleniacz w przemyśle chemicznym i paliwach rakietowych; zob. też nadtlenek wodoru w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	nadtlenek wodoru
dopełniacz	nadtlenku wodoru
celownik	nadtlenkowi wodoru
biernik	nadtlenek wodoru
narzędnik	nadtlenkiem wodoru
miejscownik	nadtlenku wodoru
wołacz	nadtlenku wodoru

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) perhydrol, woda utleniona

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. wodoronadtlenkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) Najczęściej w handlu spotyka się go jako roztwór 3-procentowy – wodę utlenioną i 30-procentowy – perhydrol.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hydrogen peroxide
• estoński: (1.1) vesinikperoksiid, vesinikülihapend, perhüdrool
• niemiecki: (1.1) Wasserstoffperoxid n
• słowacki: (1.1) peroxid vodíka m, pot. hydrogén m
• szwedzki: (1.1) väteperoxid w
• włoski: (1.1) perossido di idrogeno m

źródła: