nadanie

nadanie (język polski)

wymowa:

IPA: [naˈdãɲɛ], AS: [nadãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od nadać

(1.2) hist. dokument potwierdzający ofiarowanie dóbr, przyznanie przywilejów, praw itp.

(1.3) hist. to, co jest przedmiotem nadania (1.2)

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	nadanie
dopełniacz	nadania
celownik	nadaniu
biernik	nadanie
narzędnik	nadaniem
miejscownik	nadaniu
wołacz	nadanie

(1.2-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nadanie	nadania
dopełniacz	nadania	nadań
celownik	nadaniu	nadaniom
biernik	nadanie	nadania
narzędnik	nadaniem	nadaniami
miejscownik	nadaniu	nadaniach
wołacz	nadanie	nadania

przykłady:

(1.1) Korszanie pomimo upału oraz szalejącej w okolicy burzy z chęcią przybyli do amfiteatru, by świętować wspólnie 50-lecie nadania praw miejskich swojemu miastu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3) donacja, uposażenie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nadawanie n, nadawca m, nadawczyni ż, nadajnik m, nadawnictwo n, nadawacz m

czas. nadać dk., nadawać ndk.

przym. nadawczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• szwedzki: (1.1) odnośnie bagażu: pollettering w

źródła:

nadanie (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) uzdolnienie, talent, zdolności (lm)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) talent

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nadanosť ż

przym. nadaný

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: