monoteistka

monoteistka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmɔ̃nɔtɛˈ^jistka], AS: [mõnote^i ̯istka], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza i ̯ • akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) filoz. rel. wyznawczyni jednego, jedynego boga

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	monoteistka	monoteistki
dopełniacz	monoteistki	monoteistek
celownik	monoteistce	monoteistkom
biernik	monoteistkę	monoteistki
narzędnik	monoteistką	monoteistkami
miejscownik	monoteistce	monoteistkach
wołacz	monoteistko	monoteistki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) politeistka

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monoteizm m

forma męska monoteista m

przym. monoteistyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• arabski: (1.1) توحيدية ż
• białoruski: (1.1) монатэістка ż
• hiszpański: (1.1) monoteísta ż
• niemiecki: (1.1) Monotheistin ż
• rosyjski: (1.1) монотеистка ż
• słowacki: (1.1) monoteistka ż
• ukraiński: (1.1) монотеїстка ż
• włoski: (1.1) monoteista ż

źródła:

monoteistka (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) filoz. rel. monoteistka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. monoteizmus m

forma męska monoteista m

przym. monoteistický

przysł. monoteisticky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: