menton

menton (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmɛ̃ntɔ̃n], AS: [mẽntõn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. organiczny związek chemiczny występujący w mięcie; zob. też menton (chemia) w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	menton	mentony
dopełniacz	mentonu	mentonów
celownik	mentonowi	mentonom
biernik	menton	mentony
narzędnik	mentonem	mentonami
miejscownik	mentonie	mentonach
wołacz	mentonie	mentony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. menthone < łac. mentha → mięta

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) menthone

źródła:

menton (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) anat. podbródek

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

rzecz. mentono

przym. mentona

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. menton

uwagi:

źródła:

menton (język francuski)

wymowa:

IPA: [mɑ̃.tɔ̃] ​

​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) anat. broda, podbródek

odmiana:

(1.1) lp menton; lm mentons

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: