mantykora

mantykora (język polski)

mantykora (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) mit. gr. potwór o głowie ludzkiej, skrzydłach smoczych lub nietoperzych oraz ogonie skorpionim, który zawierać miał silną truciznę, mogąca zabić w kilka chwil; zob. też mantykora w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mantykora	mantykory
dopełniacz	mantykory	mantykor
celownik	mantykorze	mantykorom
biernik	mantykorę	mantykory
narzędnik	mantykorą	mantykorami
miejscownik	mantykorze	mantykorach
wołacz	mantykoro	mantykory

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) war. mantikora

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. mantichoras < gr. μαντιχώρας < st.pers. مانتیکور → tygrys, dosł. ludożerca, ludojad < st.pers. مارتیا → człowiek + st.pers. خوار → jeść, zjadać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) manticore
• francuski: (1.1) manticore ż
• hiszpański: (1.1) mantícora ż
• rosyjski: (1.1) мантикора ż

źródła: