majster

majster (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) samodzielny rzemieślnik, który prowadzi warsztat i szkoli uczniów

(1.2) osoba, która bezpośrednio nadzoruje pracę robotników w fabryce lub na budowie

(1.3) pot. dobry fachowiec

(1.4) pot. żart. spryciarz

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	majster	majstrowie / majstrzy
dopełniacz	majstra	majstrów
celownik	majstrowi	majstrom
biernik	majstra	majstrów
narzędnik	majstrem	majstrami
miejscownik	majstrze	majstrach
wołacz	majstrze	majstrowie / majstrzy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. majsterkowanie n, zmajstrowanie n, majstrowanie n, majstrowa ż, majsterka ż, majstrówna ż

czas. majstrować ndk., majsterkować ndk., zmajstrować dk.

przym. majstrowy

związki frazeologiczne:

majster-klepka

etymologia:

niem. Meister

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) майстар m; (1.2) майстар m
• duński: (1.1) mester w; (1.2) mester w; (1.3) mester w
• esperanto: (1.1) majstro; (1.2) majstro; (1.3) majstro
• norweski (bokmål): (1.1) mester m; (1.2) mester m; (1.3) mester m
• norweski (nynorsk): (1.1) meister m; (1.2) meister m; (1.3) meister m

źródła:

majster (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) majster

(1.2) mistrz

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. majstrovstvo n

forma żeńska majsterka ż

przym. majstrovský

przysł. majstrovsky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: