młynarz

młynarz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmwɨ̃naʃ], AS: [mu̯ỹnaš], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek, który miele mąkę w młynie

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	młynarz	młynarze
dopełniacz	młynarza	młynarzy/młynarzów
celownik	młynarzowi	młynarzom
biernik	młynarza	młynarzy/młynarzów
narzędnik	młynarzem	młynarzami
miejscownik	młynarzu	młynarzach
wołacz	młynarzu	młynarze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. młyn m, młynek m, młynarzowa ż, młynarzówna ż, młynareczka ż, młynarstwo n, młynarczyk m

forma żeńska młynarka ż

czas. młynarzyć, młynarzować

przym. młynarski, młyński, młynkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. młyn + -arz

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) miller
• baskijski: (1.1) errotari, eiherazain
• czeski: (1.1) mlynář m
• dolnołużycki: (1.1) młynikaŕ m
• esperanto: (1.1) muelisto
• fiński: (1.1) mylläri
• francuski: (1.1) meunier m
• hiszpański: (1.1) molinero m
• kazachski: (1.1) диірменші
• niemiecki: (1.1) Müller m
• nowogrecki: (1.1) μυλωνάς m
• rosyjski: (1.1) мельник m
• słowacki: (1.1) mlynár
• ukraiński: (1.1) мельник m
• walijski: (1.1) melinydd m
• węgierski: (1.1) molnár
• wilamowski: (1.1) myłłner m, myłner m

źródła: