Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

kunktator

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

kunktator (język polski)

wymowa:
IPA: [kũŋkˈtatɔr], AS: [kũŋktator], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk-  ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. ktoś powolny w działaniu, zwlekający z czymś, ociągający się
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikkunktatorkunktatorzy
dopełniaczkunktatorakunktatorów
celownikkunktatorowikunktatorom
biernikkunktatorakunktatorów
narzędnikkunktatoremkunktatorami
miejscownikkunktatorzekunktatorach
wołaczkunktatorzekunktatorzy
przykłady:
(1.1) Jasiek ty kunktatorze, kiedy wreszcie mi się oświadczysz?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kunktatorstwo n
forma żeńska kunktatorka ż
przym. kunktatorski
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. cunctator < łac. cunctari → wahać się, zwlekać; słowo pochodzi od przydomka Fabiusza Maksimusa, dyktatora rzymskiego w czasie II wojny punickiej, który będąc świadom przewagi Kartagińczyków, unikał decydującej bitwy z Hannibalem[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Hasło kunktator, kunktatorstwo w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=kunktator&oldid=19353”