Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

kundlizm

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

kundlizm (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈkũndlʲism̥], AS: [kũndlʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) o godnej pogardy postawie człowieka lub zbiorowości, będącej przeciwieństwem szlachetności, autentyczności, bezinteresowności
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikkundlizmkundlizmy
dopełniaczkundlizmukundlizmów
celownikkundlizmowikundlizmom
biernikkundlizmkundlizmy
narzędnikkundlizmemkundlizmami
miejscownikkundlizmie[1]kundlizmach
wołaczkundlizmie[1]kundlizmy
przykłady:
(1.1) Ale część żyje i żyją ci, co są z ich ducha, z tego ducha genialnej, twardej improwizacji polskiej mimo wszystko, za którą nie nadąża organizacja przeżerana przez kundlizm[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kundel m, kundelek mzw
czas. skundlić
ims. skundlony
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. kundel + -izm; neologizm literacki Melchiora Wańkowicza[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. ↑ Melchior Wańkowicz, Kundlizm w: Przez cztery klimaty. 1912-1972, wyd. „Pax”, Warszawa 1976, PB 1332/77, s. 374.
  3. ↑ Alicja Nagórko, Zarys gramatyki polskiej, PWN, Warszawa 2007, s. 175.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=kundlizm&oldid=19350”