kulminacyjny

kulminacyjny (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˌkulmʲĩnaˈʦ̑ɨjnɨ], AS: [kulmʹĩnacyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) najwyższy, szczytowy pod względem napięcia uczuciowego, nasilenia, nagromadzenia jakichś zjawisk, przeżyć

(1.2) wznoszący się najwyżej, górujący nad resztą terenu

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	kulminacyjny		kulminacyjna	kulminacyjne	kulminacyjni	kulminacyjne
dopełniacz	kulminacyjnego		kulminacyjnej	kulminacyjnego	kulminacyjnych
celownik	kulminacyjnemu		kulminacyjnej	kulminacyjnemu	kulminacyjnym
biernik	kulminacyjnego	kulminacyjny	kulminacyjną	kulminacyjne	kulminacyjnych	kulminacyjne
narzędnik	kulminacyjnym		kulminacyjną	kulminacyjnym	kulminacyjnymi
miejscownik	kulminacyjnym		kulminacyjnej	kulminacyjnym	kulminacyjnych
wołacz	kulminacyjny		kulminacyjna	kulminacyjne	kulminacyjni	kulminacyjne

przykłady:

(1.1) Kulminacyjny moment dramatu. Zdenerwowanie doszło do punktu kulminacyjnego.

składnia:

kolokacje:

(1.1-2) punkt kulminacyjny

(1.1) moment kulminacyjny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kulminacja ż

czas. kulminować

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) кульмінацыйны
• duński: (1.1) kulminations-
• esperanto: (1.1) zenita
• hiszpański: (1.1) culminante
• interlingua: (1.1) culminante
• niemiecki: (1.1) w złożeniach Kulminations-
• rosyjski: (1.1) кульминационный

źródła: