koruna

koruna (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔˈrũna], AS: [korũna], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) st.pol. korona

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. korona ż, koronacja ż, koronowanie n

czas. koronować ndk.

przym. koronacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: korona

źródła:

koruna (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) korona

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koruna	koruny
dopełniacz	koruny	korun
celownik	koruně	korunám
biernik	korunu	koruny
wołacz	koruno	koruny
miejscownik	koruně	korunách
narzędnik	korunou	korunami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. korunovat

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

koruna (język słowacki)

koruna (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) korona (atrybut władzy)

(1.2) jedn. monet. korona

(1.3) hist. korona (królestwo)

(1.4) bot. korona (część drzewa)

(1.5) bot. korona (element kwiatu)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. korunovanie n, korunovácia ż

zdrobn. korunka ż

czas. korunovať ndk./dk.

przym. korunový, korunný, korunkový, korunovačný

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: