kontuar

kontuar (język polski)

kontuar (1.1)

kontuar (1.2) organów

wymowa:

IPA: [kɔ̃nˈtu^war], AS: [kõntu^u̯ar], zjawiska fonetyczne: nazal.• epenteza ł 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) blat oddzielający sprzedawcę, szatniarza itp. od klienta; zob. też kontuar w Wikipedii

(1.2) muz. stół gry w organach piszczałkowych

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kontuar	kontuary
dopełniacz	kontuaru	kontuarów
celownik	kontuarowi	kontuarom
biernik	kontuar	kontuary
narzędnik	kontuarem	kontuarami
miejscownik	kontuarze	kontuarach
wołacz	kontuarze	kontuary

przykłady:

(1.1) W tej pizzerii w Gdyni, za kontuarem stoi od lat ta sama wredna baba.

(1.2) Kontuar jest głównym miejscem pracy organisty.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) lada, bar

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) franc. comptoir

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) comptoir m
• hiszpański: (1.1) mostrador m; (1.2) consola ż
• jidysz: (1.1) צאָלבאַנק ż (colbank)
• nowogrecki: (1.1) πάγκος m (πωλήσεων); (1.2) κονσόλα ż (εκκλησιαστικού οργάνου)

źródła: