kontrreformacja

kontrreformacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃ntr̥rɛfɔrˈmaʦ̑ʲja], AS: [kõntr̦reformacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. rel. ruch w Kościele katolickim w XVI i XVII w., skierowany przeciw reformacji i wyznaniom protestanckim, mający na celu także przeprowadzenie odnowy wewnętrznej w Kościele; zob. też kontrreformacja w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kontrreformacja
dopełniacz	kontrreformacji
celownik	kontrreformacji
biernik	kontrreformację
narzędnik	kontrreformacją
miejscownik	kontrreformacji
wołacz	kontrreformacjo

przykłady:

(1.1) Inkwizycja powstała w Kościele katolickim w wyniku kontrreformacji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) reformacja

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kontrreformacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kontr- + reformacja

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Counter-Reformation
• baskijski: (1.1) kontrarreforma
• bułgarski: (1.1) контрареформация ż
• czeski: (1.1) protireformace ż
• francuski: (1.1) Contre-Réforme ż
• hiszpański: (1.1) contrarreforma ż
• holenderski: (1.1) Contrareformatie ż
• łaciński: (1.1) Contrareformatio ż
• niemiecki: (1.1) Gegenreformation ż
• rosyjski: (1.1) Контрреформация ż
• słowacki: (1.1) protireformácia ż
• słoweński: (1.1) protireformacija ż
• ukraiński: (1.1) контрреформація ż
• włoski: (1.1) controriforma ż

źródła: