inkwizycja

inkwizycja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌĩŋkfʲiˈzɨʦ̑ʲja], AS: [ĩŋkfʹizycʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• -nk- • akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. system śledczo-sądowniczy Kościoła katolickiego, działający od XIII do XIX wieku; zob. też inkwizycja w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	inkwizycja
dopełniacz	inkwizycji
celownik	inkwizycji
biernik	inkwizycję
narzędnik	inkwizycją
miejscownik	inkwizycji
wołacz	inkwizycjo

przykłady:

(1.1) Na czele hiszpańskiej inkwizycji stał Wielki Inkwizytor.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. inkwizytor mos

przym. inkwizycyjny, inkwizytorski

przym. inkwizycyjnie, inkwizytorsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. inquisitio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Inquisition
• baskijski: (1.1) inkisizio
• białoruski: (1.1) інквізіцыя ż
• bułgarski: (1.1) инквизиция ż
• duński: (1.1) inkvisition w
• francuski: (1.1) Inquisition ż
• hiszpański: (1.1) Inquisición ż
• niemiecki: (1.1) Inquisition ż
• nowogrecki: (1.1) Ιερά Εξέταση ż
• portugalski: (1.1) Inquisição ż
• rosyjski: (1.1) инквизиция ż
• ukraiński: (1.1) інквізиція ż

źródła: