konsystorz

konsystorz (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃w̃ˈsɨstɔʃ], AS: [kõũ̯systoš], zjawiska fonetyczne: wygł.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. zgromadzenie kardynałów pod przewodnictwem papieża

(1.2) rel. w Kościołach protestanckich rada diecezji lub całego Kościoła

(1.3) rel. przest. w Kościele katolickim kuria biskupia

(1.4) rel. dawny sąd prezbiterialny przy kurii biskupiej

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. konsystorski, konsystorialny

związki frazeologiczne:

etymologia:

śr.łac. consistorium → trybunał kościelny < łac. consistorium → sąd cesarski < łac. com- + sisto → razem + stać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) consistory; (1.2) consistory; (1.3) consistory; (1.4) consistory
• baskijski: (1.1) konsistorio
• czeski: (1.1) konzistoř ż
• francuski: (1.1) consistoire m; (1.2) consistoire m; (1.3) consistoire m; (1.4) consistoire m
• niemiecki: (1.1) Konsistorium n; (1.2) Konsistorium n; (1.3) Konsistorium n; (1.4) Konsistorium n

źródła: