kokila

kokila (język polski)

kokila (1.1)

wymowa:

IPA: [kɔˈcila], AS: [koḱila], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kulin. małe naczynie do zapiekania przystawek i ich podawania

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kokilka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. kokilka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. coquille < łac. conchylium < gr. κογχύλιον i gr. κόγχη

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

kokila (język pali)

kokila (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ornit. kukułka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) sanskr. कोकिल

uwagi:

źródła:

kokila (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. kokila

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kokila	kokily
dopełniacz	kokily	kokíl
celownik	kokile	kokilám
biernik	kokilu	kokily
miejscownik	kokile	kokilách
narzędnik	kokilou	kokilami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kokiláreň ż

przym. kokilový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: