| Uwaga |
|---|
kohorta
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
kohorta (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) hist. wojsk. w starożytnym Rzymie: oddział wojska stanowiący dziesiątą część legionu; zob. też kohorta (wojsko) w Wikipedii
- (1.2) książk. przen. grupa ludzi, często w agresywnym nastawieniu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kohorta kohorty dopełniacz kohorty kohort celownik kohorcie kohortom biernik kohortę kohorty narzędnik kohortą kohortami miejscownik kohorcie kohortach wołacz kohorto kohorty
- przykłady:
- (1.1) Judasz, otrzymawszy kohortę oraz strażników od arcykapłanów i faryzeuszów, przybył tam z latarniami, pochodniami i bronią.[1]
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) zgraja
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) oddział
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) legion
- meronimy:
- (1.1) manipuł
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cohort
- baskijski: (1.1) kohorte
- białoruski: (1.1) кагорта ż
- esperanto: (1.1) kohorto
- francuski: (1.1) cohorte ż
- hiszpański: (1.1) cohorte ż; (1.2) cohorte ż, conjunto m, serie ż
- interlingua: (1.1) cohorte
- niemiecki: (1.1) Kohorte ż
- nowogrecki: (1.1) κοόρτη ż; (1.2) κοόρτη ż, ομάδα ż
- rosyjski: (1.1) когорта ż
- słowacki: (1.1) kohorta ż
- ukraiński: (1.1) когорта ż
- włoski: (1.1) coorte ż
- źródła:
kohorta (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac.
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.