koczowniczy

koczowniczy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔʧ̑ɔvʲˈɲiʧ̑ɨ], AS: [kočovʹńičy], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z koczownictwem i koczownikami, polegający na ciągłej zmianie miejsca pobytu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	koczowniczy		koczownicza	koczownicze	koczowniczy	koczownicze
dopełniacz	koczowniczego		koczowniczej	koczowniczego	koczowniczych
celownik	koczowniczemu		koczowniczej	koczowniczemu	koczowniczym
biernik	koczowniczego	koczowniczy	koczowniczą	koczownicze	koczowniczych	koczownicze
narzędnik	koczowniczym		koczowniczą	koczowniczym	koczowniczymi
miejscownik	koczowniczym		koczowniczej	koczowniczym	koczowniczych
wołacz	koczowniczy		koczownicza	koczownicze	koczowniczy	koczownicze

przykłady:

(1.1) Przedsięwzięcia plantacyjne miały przyciągnąć nomadów do pracy na plantacjach, tak aby porzucali koczowniczy tryb życia.

składnia:

kolokacje:

(1.1) koczowniczy tryb życia • ludność / osada koczownicza

synonimy:

(1.1) wędrowny, nomadyczny

antonimy:

(1.1) osiadły

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koczownictwo n, koczownik mos, koczowniczka ż, koczowanie n

przysł. koczowniczo

czas. koczować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. koczować + -niczy

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) nomadic
• arabski: (1.1) مترحل, رحال
• białoruski: (1.1) качавы, качэўны, качэўніцкі
• bułgarski: (1.1) чергарски
• czeski: (1.1) kočovný, kočovnický
• francuski: (1.1) nomade
• hiszpański: (1.1) nómada
• nowogrecki: (1.1) νομαδικός
• rosyjski: (1.1) кочевнический
• słowacki: (1.1) kočovný
• ukraiński: (1.1) кочівний, кочовий, кочівницький
• włoski: (1.1) nomade

źródła: