kler

kler (język polski)

wymowa:

IPA: [klɛr], AS: [kler] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ogół duchowieństwa danego wyznania lub kraju

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kler	klery
dopełniacz	kleru	klerów
celownik	klerowi	klerom
biernik	kler	klery
narzędnik	klerem	klerami
miejscownik	klerze	klerach
wołacz	klerze	klery

przykłady:

(1.1) Hierarchia kościelna nie traktuje świeckich jako partnera do dyskusji o sprawach Kościoła, ponieważ przez wieki stan świecki traktowany był jako podrzędny wobec kleru.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klerykalność ż, klerykalizm m, klerykalizacja ż, kleryk m, klerykat mrz, klerykał mos, klerykałka ż

przym. klerykalny, klerycki

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. clerus < gr. κλῆρος

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clergy
• chorwacki: (1.1) kler m
• duński: (1.1) kleresi n, præsteskab n
• esperanto: (1.1) pastraro
• francuski: (1.1) clergé m
• hiszpański: (1.1) clero m
• islandzki: (1.1) prestastétt ż, klerkastétt ż
• kaszubski: (1.1) kler m
• niemiecki: (1.1) Klerus m
• nowogrecki: (1.1) κλήρος m, ιερατείο n
• szwedzki: (1.1) prästerskap n
• włoski: (1.1) clero m, chiericato m, clericato m

źródła:

kler (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) wykształcony

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

przym. klera, malklera

rzecz. klereco, klerigado, klerismo, klerulo, klerularo, malklereco, malklerulo, senklerulo

czas. klerigi

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kler (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kler

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) ksãża, kapłanowie, kapłani

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klerik m, klerikalizm m, klerikał m, klerikała m

przym. klerikalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. clerus < gr. κλῆρος

uwagi:

źródła:

kler (język słoweński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) kler

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) klerofašizem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klerik m, klerikalec m, klerikalka ż, klerikalizem m, klerikalstvo n

przym. klerikalen, kleriški

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. clerus < gr. κλῆρος

uwagi:

źródła: