klakier

klakier (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈklacɛr], AS: [klaḱer], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba opłacona przez artystę, która za wynagrodzenie wyraża zachwyt nad jego dziełem

(1.2) pot. osoba, która obłudnie popiera kogoś lub chwali go, licząc na jego poparcie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klakier	klakierzy
dopełniacz	klakiera	klakierów
celownik	klakierowi	klakierom
biernik	klakiera	klakierów
narzędnik	klakierem	klakierami
miejscownik	klakierze	klakierach
wołacz	klakierze	klakierzy

przykłady:

(1.1) Klakierzy nie tylko klaskali po występie swojego aktora, ale też gwizdali po występach jego konkurentów.

(1.2) Na salę wszedł premier ze swoimi klakierami.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) lizus, wazeliniarz, sługus

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klaka

czas. oklaskiwać

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. claquer

uwagi:

(1.2) w kulturze: Klakier - imię kota w bajce telewizyjnej „Smerfy”

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) claquer
• francuski: (1.1) claquer m
• niemiecki: (1.1) Claquer m
• nowogrecki: (1.1) κλακαδόρος m

źródła: