kicz

kicz (język polski)

kicze (1.1)

kicz (1.1)

wymowa:

IPA: [ciʧ̑], AS: [ḱič], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mierne artystycznie dzieło lub utwór, który jest wyrazem złego, ale popularnego gustu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kicz	kicze
dopełniacz	kiczu	kiczów / kiczy
celownik	kiczowi	kiczom
biernik	kicz	kicze
narzędnik	kiczem	kiczami
miejscownik	kiczu	kiczach
wołacz	kiczu	kicze

przykłady:

(1.1) Nie cierpię tego świątecznego kiczu na ulicach w grudniu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ramota, szmira, bezguście

antonimy:

(1.1) arcydzieło

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kiczowatość ż

przym. kiczowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) niem. Kitsch; określenie powstałe około 1870 r. w monachijskich kołach malarskich

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) kiçi
• angielski: (1.1) kitsch
• czeski: (1.1) kýč m
• esperanto: (1.1) kiĉo
• francuski: (1.1) kitsch m
• hebrajski: (1.1) קיטש
• hiszpański: (1.1) kitsch m
• macedoński: (1.1) кич m
• niemiecki: (1.1) Kitsch m
• nowogrecki: (1.1) κιτς n
• perski: (1.1) کیچ
• portugalski: (1.1) kitsch
• rosyjski: (1.1) китч m
• słowacki: (1.1) gýč m
• szwedzki: (1.1) kitsch
• ukraiński: (1.1) кіч
• węgierski: (1.1) giccs
• włoski: (1.1) kitsch m

źródła: