kibuc

kibuc (język polski)

kibuc (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈcibuʦ̑], AS: [ḱibuc], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) izraelskie spółdzielcze gospodarstwo rolne lub produkcyjne wraz z osadą mieszkańców, w którym ziemia i środki produkcji są własnością wspólną; zob. też kibuc w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kibuc	kibuce
dopełniacz	kibuca / kibucu	kibuców
celownik	kibucowi	kibucom
biernik	kibuc	kibuce
narzędnik	kibucem	kibucami
miejscownik	kibucu	kibucach
wołacz	kibucu	kibuce

przykłady:

(1.1) Mam na imię Sara i pochodzę z kibucu spod Jerozolimy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kibucnik m, kibucyzm m

przym. kibucowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) hebr. קבוץ

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) kibbutz
• baskijski: (1.1) kibbutz
• czeski: (1.1) kibuc m
• hebrajski: (1.1) קבוץ m
• hiszpański: (1.1) kibutz m
• jidysz: (1.1) קיבוץ m
• niemiecki: (1.1) Kibbuz m
• nowogrecki: (1.1) κιμπούτς n
• włoski: (1.1) kibbutz m

źródła:

kibuc (język czeski)

kibuc (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) kibuc

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kibuc	kibucy
dopełniacz	kibucu	kibuců
celownik	kibucu	kibucům
biernik	kibuc	kibucy
wołacz	kibuce	kibucy
miejscownik	kibucu	kibucech
narzędnik	kibucem	kibucy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) hebr. קבוץ

uwagi:

źródła: