karcenie

karcenie (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) wyrażanie dezaprobaty względem osoby

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	karcenie	karcenia
dopełniacz	karcenia	karceń
celownik	karceniu	karceniom
biernik	karcenie	karcenia
narzędnik	karceniem	karceniami
miejscownik	karceniu	karceniach
wołacz	karcenie	karcenia

przykłady:

(1.1) Dla odstępcy od drogi surowa jest kara, / kto karcenia nie znosi, ten umrze.

(1.1) Wykład dotyczył regulacji prawnych związanych z karceniem małoletnich w prawie polskim.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ganienie, krytykowanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. skarcenie n

czas. karcić ndk., karcić się ndk., skarcić dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. karcić + -enie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) correction, rebuke, reproof
• hiszpański: (1.1) corrección ż
• łaciński: (1.1) reprehensio ż
• włoski: (1.1) correzione ż, riprensione ż

źródła: