Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

kamienicznik

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

kamienicznik (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌkãmʲjɛ̇̃ˈɲiʧ̑ʲɲik], AS: [kãmʹi ̯ė̃ńičʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• i → j  ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) właściciel kamienicy czynszowej[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikkamienicznikkamienicznicy
dopełniaczkamienicznikakamieniczników
celownikkamienicznikowikamienicznikom
biernikkamienicznikakamieniczników
narzędnikkamienicznikiemkamienicznikami
miejscownikkamienicznikukamienicznikach
wołaczkamienicznikukamienicznicy
depr. M. i W. lm: (te) kamieniczniki
przykłady:
(1.1) Stołeczni kamienicznicy nie mają wstydu, znowu planują podniesienie czynszu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) właściciel
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kamienica ż, kamieniczka ż, kamień m, kamyk m, kamyczek m
forma żeńska kamieniczniczka ż, kamienicznica ż
przym. kamienicznikowski, kamieniczny, kamienny, kamienisty
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. kamienica + -nik
uwagi:
Przez kilkadziesiąt lat wyraz ten nie był używany w żywym języku. „Odrodził się” pod koniec XX wieku[2].
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Violetta Machnicka, Uwagi o słownictwie „Kronik” Bolesława Prusa, „Acta Universitatis Lodziensis”, „Folia Linguistica” 39/1999, s. 55.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=kamienicznik&oldid=41994”