kalectwo

kalectwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) niedorozwój lub nieodwracalne uszkodzenie narządu lub części ciała i wynikające z tego ograniczenie sprawności fizycznej

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kalectwo
dopełniacz	kalectwa
celownik	kalectwu
biernik	kalectwo
narzędnik	kalectwem
miejscownik	kalectwie
wołacz	kalectwo

przykłady:

(1.1) Mimo kalectwa (był chromy) pełnił funkcję zakrystiana.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ułomność, inwalidztwo

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) niepełnosprawność

hiponimy:

(1.1) chromota, głuchota, głuchoniemota, niemota, ślepota, paraliż

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kaleka m, okaleczanie n, kaleczenie n

przym. kaleki

czas. kaleczyć

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) handicap, lameness, disablement
• białoruski: (1.1) калецтва n
• esperanto: (1.1) handikapo
• francuski: (1.1) infirmité ż
• jidysz: (1.1) מום m
• łaciński: (1.1) debilitas ż
• niemiecki: (1.1) Gebrechen n
• rosyjski: (1.1) увечье n
• szwedzki: (1.1) handikapp n, funktionsnedsättning w, funktionshinder n, lyte n, invaliditet w, men n
• ukraiński: (1.1) каліцтво n

źródła: