kalafonia

kalafonia (język polski)

kalafonia (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌkalaˈfɔ̃ɲja], AS: [kalafõńi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. muz. łamliwa i przezroczysta pozostałość po destylacji terpentyny z żywicy drzew iglastych; zob. też kalafonia w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kalafonia
dopełniacz	kalafonii
celownik	kalafonii
biernik	kalafonię
narzędnik	kalafonią
miejscownik	kalafonii
wołacz	kalafonio

przykłady:

(1.1) Wytarł smyczek kalafonią, brzęknął na strunach, pokręcił klucze i w chwilę później spod delikatnych palców rozległy się dźwięki barkaroli. (B. Prus: Emancypantki)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kalafoniowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

z wł. colofonia, łac. (resina) Colophonia (żywica kolofońska), od nazwy miasta gr. Κολοφών (Kolofṓn) (Kolofon)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rosin, colophony
• esperanto: (1.1) kolofono
• francuski: (1.1) colophane ż
• hiszpański: (1.1) colofonia ż
• niemiecki: (1.1) Kolophonium n
• nowogrecki: (1.1) κολοφώνιο n
• słowacki: (1.1) kolofónia ż
• węgierski: (1.1) gyanta

źródła: