| Uwaga |
|---|
jasnota
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
jasnota (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bot. Lamium L.[1], rodzaj roślin z rodzaju jasnotowatych
- (1.2) bot. roślina z rodzaju (1.1)
- (1.3) jasność, jaśń, istność jasna[2], coś jasnego
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik jasnota jasnoty dopełniacz jasnoty jasnot celownik jasnocie jasnotom biernik jasnotę jasnoty narzędnik jasnotą jasnotami miejscownik jasnocie jasnotach wołacz jasnoto jasnoty
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) lud. głucha pokrzywa[3], martwa pokrzywa[3], medunka[3], midunka[3]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. jasność ż, jasnotowate nmos, jaśnienie n, pojaśnienie n, jasne n, jasnotowce nmos
- czas. jaśnieć ndk., pojaśnieć dk.
- przym. jasny, jaśniutki, rzad. jasnowaty
- przysł. jasnotowy, jasno
- tem. słow. jasno-
- wykrz. jasne
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło Lamium w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
- ↑ Hasło Jasnota w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II, Warszawa 1900–1927, s. 141.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Łukasz Łuczaj, Dziko rosnące rośliny jadalne użytkowane w Polsce od połowy XIX w. do czasów współczesnych, „Etnobiologia polska”, vol. 1/2011, s. 95.
- ↑ Henryk Gaertner, Gramatyka współczesnego języka polskiego. Część III, 1. Słowotwórstwo, Książnica – Atlas, Warszawa – Lwów 1934, s. 256.