jabłoń

jabłoń (język polski)

jabłoń (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈjabwɔ̃ɲ], AS: [i ̯abu̯õń], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ogrod. drzewo, na którym rosną jabłka; zob. też jabłoń w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	jabłoń	jabłonie
dopełniacz	jabłoni	jabłoni
celownik	jabłoni	jabłoniom
biernik	jabłoń	jabłonie
narzędnik	jabłonią	jabłoniami
miejscownik	jabłoni	jabłoniach
wołacz	jabłoni	jabłonie

przykłady:

(1.1) Ta jabłoń rodzi pyszne owoce.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dzika jabłoń • rozłożysta jabłoń • kwitnąca/owocująca jabłoń • kwiat jabłoni

synonimy:

(1.1) jabłonka; lud. płonka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. jabłko n, jabłecznik m

zdrobn. jabłonka ż

przym. jabłkowy, jabłoniowy, jabłeczny

związki frazeologiczne:

niedaleko pada jabłko od jabłoni

etymologia:

prasł. *ablonь

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) apple tree
• baskijski: (1.1) sagarrondo
• białoruski: (1.1) яблыня ż
• bułgarski: (1.1) ябълка ż
• chorwacki: (1.1) jabuka stablo
• czeski: (1.1) jabloň
• duński: (1.1) æbletræ n
• esperanto: (1.1) pomujo, pomarbo
• estoński: (1.1) õunapuu
• fiński: (1.1) omenapuu
• francuski: (1.1) pommier m
• hiszpański: (1.1) manzano m
• ido: (1.1) pomiero
• islandzki: (1.1) eplatré n
• kataloński: (1.1) pomer m, pomera ż
• koreański: (1.1) 사과나무 (sagwanamu)
• litewski: (1.1) obelis ż
• łotewski: (1.1) ābele
• macedoński: (1.1) јаболкница ż
• niemiecki: (1.1) Apfelbaum m
• norweski (bokmål): (1.1) epletre n
• nowogrecki: (1.1) μηλιά ż
• portugalski: (1.1) macieira ż
• pruski: (1.1) ābalni ż
• rosyjski: (1.1) яблоня ż
• serbski: (1.1) јабука-дрво
• słowacki: (1.1) jabloň
• słoweński: (1.1) jabolko-drevo n
• staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) ꙗблань ż (jablanĭ)
• szwedzki: (1.1) äppelträd n, apel w
• ukraiński: (1.1) яблуня ż
• węgierski: (1.1) almafa
• wilamowski: (1.1) opułbaum m, oppułbaum m, epułbaojm m, epułboüm m
• włoski: (1.1) melo m

źródła: