hanzeatycki

hanzeatycki (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌxãw̃zɛaˈtɨʦ̑ʲci], AS: [χãũ̯zeatycʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) hist. dotyczący hanzy, należący do hanzy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	hanzeatycki		hanzeatycka	hanzeatyckie	hanzeatyccy	hanzeatyckie
dopełniacz	hanzeatyckiego		hanzeatyckiej	hanzeatyckiego	hanzeatyckich
celownik	hanzeatyckiemu		hanzeatyckiej	hanzeatyckiemu	hanzeatyckim
biernik	hanzeatyckiego	hanzeatycki	hanzeatycką	hanzeatyckie	hanzeatyckich	hanzeatyckie
narzędnik	hanzeatyckim		hanzeatycką	hanzeatyckim	hanzeatyckimi
miejscownik	hanzeatyckim		hanzeatyckiej	hanzeatyckim	hanzeatyckich
wołacz	hanzeatycki		hanzeatycka	hanzeatyckie	hanzeatyccy	hanzeatyckie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) miasto hanzeatyckie • geogr. adm. Wolne i Hanzeatyckie Miasto Hamburg • kupcy hanzeatyccy

synonimy:

(1.1) st.pol. anzeatycki, anzeatyczny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hanza, hanzeata

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) ганзейскі
• czeski: (1.1) hanzovní
• hiszpański: (1.1) hanseático
• niemiecki: (1.1) hanseatisch
• nowogrecki: (1.1) χανσεατικός
• rosyjski: (1.1) ганзейский
• słowacki: (1.1) hanzový
• włoski: (1.1) anseatico

źródła: