dzwonnica

dzwonnica (język polski)

drewniana dzwonnica (1.1)

dzwonnica (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌʣ̑vɔ̃nˈɲiʦ̑a], AS: [ʒvõnńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) archit. część budynku (najczęściej wieża) lub osobna budowla, konstrukcja przeznaczone do zawieszania dzwonów; zob. też dzwonnica w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzwonnica	dzwonnice
dopełniacz	dzwonnicy	dzwonnic
celownik	dzwonnicy	dzwonnicom
biernik	dzwonnicę	dzwonnice
narzędnik	dzwonnicą	dzwonnicami
miejscownik	dzwonnicy	dzwonnicach
wołacz	dzwonnico	dzwonnice

przykłady:

(1.1) Konserwator zabytków postuluje jak najszybsze przeprowadzenie prac remontowych przy dzwonnicy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dzwonnica wieżowa • dzwonnica parawanowa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dzwonnik m, dzwon m, dzwonek m, dzwoneczek m, dzwonienie n, zadzwonienie n, podzwonne n

czas. dzwonić ndk., zadzwonić dk.

przym. dzwonowy, dzwonkowy, dzwoneczkowy

związki frazeologiczne:

potrzebny jak diabeł na dzwonnicy

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. kampanila

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) belfry, bell tower
• baskijski: (1.1) kanpandorre, ezkila-dorre
• białoruski: (1.1) званіца ż
• czeski: (1.1) zvonice ż
• esperanto: (1.1) sonorilturo, sonorilejo
• francuski: (1.1) clocher m
• hawajski: (1.1) hale pele
• hiszpański: (1.1) campanario m
• macedoński: (1.1) камбанарија ż
• nowogrecki: (1.1) κωδωνοστάσιο n, καμπαναριό n
• portugalski: (1.1) campanário m
• rosyjski: (1.1) колокольня ż
• ukraiński: (1.1) дзвіниця ż
• wilamowski: (1.1) głȫkhaus n
• włoski: (1.1) campanile m

źródła: