Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

dziwaczka

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

dziwaczka (język polski)

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta o dziwnych upodobaniach i przyzwyczajeniach[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikdziwaczkadziwaczki
dopełniaczdziwaczkidziwaczek
celownikdziwaczcedziwaczkom
biernikdziwaczkędziwaczki
narzędnikdziwaczkądziwaczkami
miejscownikdziwaczcedziwaczkach
wołaczdziwaczkodziwaczki
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) cudaczka, ekscentryczka, fiksatka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziwaczność ż, dziwność ż, dziwaczenie n, zdziwaczenie n, dziwactwo n
forma męska dziwak mos
czas. dziwaczeć ndk., zdziwaczeć dk.
przym. dziwaczny, dziwny, przedziwny
przysł. dziwacznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. dziwak + -ka
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziwak
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło dziwaczka w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=dziwaczka&oldid=60377”