dziobać

dziobać (język polski)

bażant dziobie (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈʥ̑ɔbaʨ̑], AS: [ʒ́obać], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. dziobnąć)

(1.1) uderzać dziobem

(1.2) jeść dziobem

(1.3) pot. uderzać czymś ostrym

(1.4) pot. jeść po trochu

(1.5) przen. uczyć się na pamięć

(1.6) przen. schlebiać komuś

czasownik zwrotny niedokonany dziobać się (dk. dziobnąć się)

(2.1) dziobać (1.1) jeden drugiego

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dzióbać

(1.2) dzióbać

(1.3) dzióbać, nakłuwać, kłuć

(1.4) dzióbać

(1.5) dzióbać, wkuwać

(2.1) dzióbać się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziób, dziobek, dzióbek, dziobak, dziobanie, dziobiec, dziobnica, dziobnięcie, dziobówka

czas. dzióbać (się), dziobnąć (się), dzióbnąć (się)

przym. dziobaty, dziobkowaty, dzióbkowaty, dziobowaty, dziobowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) дзяўбці, кляваць; (1.2) кляваць, дзяўбці; (1.3) дзяўбці
• duński: (1.1) pikke; (1.2) pikke; (1.3) pikke
• hiszpański: (1.1) picotear, picar
• nowogrecki: (1.1) ραμφίζω
• ukraiński: (1.1) дзьобати

źródła: