dzięcielina

dzięcielina (język polski)

dzięcielina (1.1.1)

dzięcielina (1.1.2)

dzięcielina (1.2)

wymowa:

IPA: [ˌʥ̑ɛ̇̃ɲʨ̑ɛˈlʲĩna], AS: [ʒ́ė̃ńćelʹĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bot. pot. regionalna nazwa kilku różnych roślin motylkowych, koniczyn

(1.1.1) daw. reg. sł. kres. koniczyna bladoróżowa

(1.1.2) daw. reg. sparceta siewna

(1.2) uprawa, pole obsiane którymkolwiek z gatunków (1.1) lub pole po tej uprawie

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzięcielina	dzięcieliny
dopełniacz	dzięcieliny	dzięcielin
celownik	dzięcielinie	dzięcielinom
biernik	dzięcielinę	dzięcieliny
narzędnik	dzięcieliną	dzięcielinami
miejscownik	dzięcielinie	dzięcielinach
wołacz	dzięcielino	dzięcieliny

przykłady:

(1.2) Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała • Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) koniczysko

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) roślina

(1.2) pole, uprawa

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) prasł. *dętelina

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: