dychotomiczny

dychotomiczny (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) dwojaki, dwuczęściowy, dwudzielny

(1.2) podzielony na dwie przeciwstawne części

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dychotomiczny		dychotomiczna	dychotomiczne	dychotomiczni	dychotomiczne
dopełniacz	dychotomicznego		dychotomicznej	dychotomicznego	dychotomicznych
celownik	dychotomicznemu		dychotomicznej	dychotomicznemu	dychotomicznym
biernik	dychotomicznego	dychotomiczny	dychotomiczną	dychotomiczne	dychotomicznych	dychotomiczne
narzędnik	dychotomicznym		dychotomiczną	dychotomicznym	dychotomicznymi
miejscownik	dychotomicznym		dychotomicznej	dychotomicznym	dychotomicznych
wołacz	dychotomiczny		dychotomiczna	dychotomiczne	dychotomiczni	dychotomiczne
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) przest. dichotomiczny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dychotomia ż, dychotomiczność ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dychotomia < gr. διχοτομία (dichotomía) < gr. διχῆ + τομή < gr. τέμνω (témnō) < praindoeur. *tema-

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dichotomous
• białoruski: (1.1) дыхатамічны
• rosyjski: (1.1) дихотомический
• słowacki: (1.1) dichotomický, dvojdielny

źródła: