Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

dwójkowicz

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

dwójkowicz (język polski)

wymowa:
IPA: [dvujˈkɔvʲiʧ̑], AS: [dvui ̯kovʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. uczeń, który zwykle otrzymuje dwójki[1] (dawniej najniższe oceny)
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikdwójkowiczdwójkowicze
dopełniaczdwójkowiczadwójkowiczów
celownikdwójkowiczowidwójkowiczom
biernikdwójkowiczadwójkowiczów
narzędnikdwójkowiczemdwójkowiczami
miejscownikdwójkowiczudwójkowiczach
wołaczdwójkowiczudwójkowicze
przykłady:
(1.1) Pamiętam, że Heniek w podstawówce był dwójkowiczem, a potem skończył studia i zrobił doktorat.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dwójarz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dwójarz m, dwójka ż, podwajanie n
przym. dwójkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. I, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9, s. 340.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=dwójkowicz&oldid=12030”