derkacz

derkacz (język polski)

derkacz (1.1) w zaroślach

wymowa:

IPA: [ˈdɛrkaʧ̑], AS: [derkač] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) ornit. Crex crex, smukły ptak o terkoczącym głosie; zob. też derkacz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	derkacz	derkacze
dopełniacz	derkacza	derkaczy / derkaczów
celownik	derkaczowi	derkaczom
biernik	derkacza	derkacze
narzędnik	derkaczem	derkaczami
miejscownik	derkaczu	derkaczach
wołacz	derkaczu	derkacze

przykłady:

(1.1) Grały jej tedy do snu derkacze i przepiórki, migotały gwiazdy, gdy powiew poruszył gałęzie, brzęczały chrząszcze na dębowych liściach – i usnęła wreszcie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. derkanie n

czas. derkać ndk., derknąć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

ukr. дерка́ч

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ptaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) landrail
• baskijski: (1.1) giloi
• białoruski: (1.1) драч m, дзяркач m
• esperanto: (1.1) krekso
• francuski: (1.1) roi des cailles m, râle des genêts m
• hiszpański: (1.1) rey de codornices m
• niemiecki: (1.1) Wachtelkönig m
• nowogrecki: (1.1) ορτυκομάνα ż
• portugalski: (1.1) codornizão m
• rosyjski: (1.1) коростель m, дергач m
• słowacki: (1.1) chrapkač m
• szwedzki: (1.1) kornknarr w
• ukraiński: (1.1) деркач m
• węgierski: (1.1) haris
• włoski: (1.1) re di quaglie m

źródła: