chińskojęzyczny

chińskojęzyczny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌxʲĩj̃skɔjɛ̃w̃ˈzɨʧ̑nɨ], AS: [χʹĩĩ ̯skoi ̯ẽũ̯zyčny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • rozs. artyk.• akc. pob.

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) posługujący się językiem chińskim

(1.2) taki, którego mieszkańcy posługują się językiem chińskim

(1.3) spisany, stworzony w języku chińskim

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	chińskojęzyczny		chińskojęzyczna	chińskojęzyczne	chińskojęzyczni	chińskojęzyczne
dopełniacz	chińskojęzycznego		chińskojęzycznej	chińskojęzycznego	chińskojęzycznych
celownik	chińskojęzycznemu		chińskojęzycznej	chińskojęzycznemu	chińskojęzycznym
biernik	chińskojęzycznego	chińskojęzyczny	chińskojęzyczną	chińskojęzyczne	chińskojęzycznych	chińskojęzyczne
narzędnik	chińskojęzycznym		chińskojęzyczną	chińskojęzycznym	chińskojęzycznymi
miejscownik	chińskojęzycznym		chińskojęzycznej	chińskojęzycznym	chińskojęzycznych
wołacz	chińskojęzyczny		chińskojęzyczna	chińskojęzyczne	chińskojęzyczni	chińskojęzyczne

przykłady:

(1.1) Pierwszego dnia po przyjeździe wyłączył chińskojęzyczny kanał telewizyjny.

składnia:

kolokacje:

(1.1) chińskojęzyczny naród

(1.2) kraj chińskojęzyczny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) chinesischsprachig; (1.2) chinesischsprachig; (1.3) chinesischsprachig
• szwedzki: (1.1) kinesiskspråkig; (1.2) kinesiskspråkig; (1.3) kinesiskspråkig

źródła: