cenobium

cenobium (język polski)

cenobium (1.2)

cenobium (1.3)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rel. wspólnotowa forma życia zakonnego

(1.2) archit. rel. klasztor

(1.3) biol. skupienie komórek glonów; zob. też cenobium w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cenobium	cenobia
dopełniacz	cenobium	cenobiów
celownik	cenobium	cenobiom
biernik	cenobium	cenobia
narzędnik	cenobium	cenobiami
miejscownik	cenobium	cenobiach
wołacz	cenobium	cenobia

przykłady:

(1.1) Jeśli cenobium gardzi eremem i odrzuca go, skazuje się na miernotę.

(1.2) Darłowskie murowane cenobium wybudowano w pobliżu Grabowej Strugi

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cenobityzm m, cenobita mos, cenobitka ż

przym. cenobicki, cenobialny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. coenobium

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cenobium; (1.2) cenobium; (1.3) coenobium
• francuski: (1.1) cénobie ż; (1.2) cénobie ż
• hiszpański: (1.1) cenobio m; (1.2) cenobio m; (1.3) cenobio m, coenobium
• włoski: (1.1) cenobio m; (1.2) cenobio m; (1.3) cenobio m

źródła: