bunraku

bunraku (język polski)

pacynka bunraku (1.1)

wymowa:

IPA: [bũnˈraku], AS: [bũnraku], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) teatr lalek wywodzący się z japońskiego teatru epickiego; zob. też bunraku w Wikipedii

odmiana:

(1.1) nieodm.,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bunraku	bunraku
dopełniacz	bunraku	bunraku
celownik	bunraku	bunraku
biernik	bunraku	bunraku
narzędnik	bunraku	bunraku
miejscownik	bunraku	bunraku
wołacz	bunraku	bunraku

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

od nazwiska lalkarza Bunrakuken Uemura

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bunraku puppet show
• japoński: (1.1) 文楽(ぶんらく), 人形浄瑠璃(にんぎょうじょうるり)
• rosyjski: (1.1) бунраку n

źródła:

bunraku (język angielski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) szt. bunraku

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: