Uwaga
Serwis Wedariusz jest portalem tematycznym prowadzonym przez Grupę Wedamedia. Aby zostać wedapedystą, czyli Użytkownikiem z prawem do tworzenia i edycji artykułów, wystarczy zarejestrować się na witrynie poprzez złożenie wniosku o utworzenie konta, co można zrobić tutaj. Liczymy na Waszą pomoc oraz wsparcie merytoryczne przy rozwoju także naszych innych serwisów tematycznych.

bonifrater

Z Wedariusz, słownik
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

bonifrater (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. zakonnik z zakonu założonego przez św. Jana Bożego; zob. też bonifratrzy w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikbonifraterbonifratrzy
dopełniaczbonifratrabonifratrów
celownikbonifratrowibonifratrom
biernikbonifratrabonifratrów
narzędnikbonifratrembonifratrami
miejscownikbonifratrzebonifratrach
wołaczbonifratrzebonifratrzy
przykłady:
(1.1) Czytam książkę o hiszpańskim bonifratrze.
(1.1) W aptece bonifratrów nie dostałam ligniny.
składnia:
kolokacje:
(1.1) klasztor / kościół / szpital Bonifratrów[1] • nowicjat / postulat bonifratrów
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zakonnik, osoba konsekrowana
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
forma żeńska bonifraterka ż
przym. bonifraterski
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. bonus + frater → dobry brat
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „zakon franiszkanów, kościół Franciszkanów” w: Poradnia językowa PWN.
Źródło: „https://wedariusz.pl/index.php?title=bonifrater&oldid=54877”