biga

biga (język polski)

biga (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈbʲiɡa], AS: [bʹiga], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. w starożytnym Rzymie wóz dwukołowy, zaprzężony w dwa konie; zob. też biga (wóz) w Wikipedii

(1.2) poligr. element wykrojnika służący do wytłaczania linii zgięcia papieru; zob. też biga (poligrafia) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	biga	bigi
dopełniacz	bigi	big
celownik	bidze	bigom
biernik	bigę	bigi
narzędnik	bigą	bigami
miejscownik	bidze	bigach
wołacz	bigo	bigi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) rydwan

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.2) rzecz. bigowanie n, antybiga ż

(1.2) czas. bigować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. bigae → para koni, wóz dwukonny

(1.2) niem. Biege → zgięcie

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

biga (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) zool. cielica (około dwóch lat życia)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bigantxa

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: