dwukołowy

dwukołowy (język polski)

dwukołowy (1.1) powóz

dwukołowy (1.1) rower

wymowa:

IPA: [ˌdvukɔˈwɔvɨ], AS: [dvukou̯ovy], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który ma dwa koła

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dwukołowy		dwukołowa	dwukołowe	dwukołowi	dwukołowe
dopełniacz	dwukołowego		dwukołowej	dwukołowego	dwukołowych
celownik	dwukołowemu		dwukołowej	dwukołowemu	dwukołowym
biernik	dwukołowego	dwukołowy	dwukołową	dwukołowe	dwukołowych	dwukołowe
narzędnik	dwukołowym		dwukołową	dwukołowym	dwukołowymi
miejscownik	dwukołowym		dwukołowej	dwukołowym	dwukołowych
wołacz	dwukołowy		dwukołowa	dwukołowe	dwukołowi	dwukołowe

przykłady:

(1.1) Do ręcznego transportu paliwa służą jednokołowe taczki lub dwukołowe wózki.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pojazd dwukołowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwukółka ż, dwukołowiec m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: jednoślad • dwuślad

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) two-wheeled
• białoruski: (1.1) двухколы, двухколавы
• esperanto: (1.1) durada
• niemiecki: (1.1) zweirädrig
• nowogrecki: (1.1) δίκυκλος
• rosyjski: (1.1) двухколесный
• słowacki: (1.1) dvojkolesový
• ukraiński: (1.1) двоколісний

źródła: