biedaczek

biedaczek (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ze współczuciem: osoba biedna lub nieszczęśliwa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	biedaczek	biedaczki
dopełniacz	biedaczka	biedaczków
celownik	biedaczkowi	biedaczkom
biernik	biedaczka	biedaczków
narzędnik	biedaczkiem	biedaczkami
miejscownik	biedaczku	biedaczkach
wołacz	biedaczku	biedaczki
ndepr. M. i W. lm: (ci) biedaczkowie

przykłady:

(1.1) Kto cię, biedaczku, tak urządził?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) biedactwo, biedaczysko

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. biedactwo n, biedota ż, bieda ż, biedak m, biedny mos

forma żeńska biedaczka ż

czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.

przym. biedny, biedniutki

przysł. biednie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. biedak + -ek < pol. bieda + -ak

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) poor beggar, poor fellow
• włoski: (1.1) poveretto m

źródła: